นักล่าสัตว์รวบรวมที่พักพิงจากยุคน้ำแข็งในยุโรปตะวันตกเฉียงใต้ แต่ถูกแทนที่บนคาบสมุทรอิตาลีตามผลการศึกษาใหม่ 2 ชิ้นที่ตีพิมพ์ใน Nature and Nature Ecology & Evolution วันนี้ มนุษย์สมัยใหม่เริ่มแพร่กระจายไปทั่วยูเรเซียเมื่อประมาณ 45,000 ปีที่แล้ว โดยมาจากตะวันออกใกล้ การวิจัยก่อนหน้านี้อ้างว่าคนเหล่านี้หายไปเมื่อแผ่นน้ำแข็งขนาดใหญ่ปกคลุมยุโรปเมื่อประมาณ 25,000–19,000 ปีก่อน จากการเปรียบเทียบ DNA ของมนุษย์โบราณหลายกลุ่ม
เราแสดงให้เห็นว่านี่ไม่ใช่กรณีของกลุ่มนักล่าสัตว์ทุกกลุ่ม
ผลลัพธ์ใหม่ของเราแสดงให้เห็นว่านักล่าสัตว์ในภาคกลางและภาคใต้ของยุโรปได้หายไปในช่วงยุคน้ำแข็งครั้งสุดท้าย อย่างไรก็ตาม ลูกพี่ลูกน้องของพวกเขาในปัจจุบันคือฝรั่งเศสและสเปนรอดชีวิตมาได้ ทิ้งร่องรอยทางพันธุกรรมไว้ใน DNA ของชาวยุโรปตะวันตกเกือบ 30,000 ปีต่อมา
การศึกษาสองเรื่องที่มีเรื่องราวเกี่ยวพันกัน
ในการศึกษาครั้งแรกของเราใน Nature เราได้วิเคราะห์จีโนม ซึ่งเป็นชุดของ DNA ที่สมบูรณ์ที่บุคคลหนึ่งมีอยู่ ของนักล่าสัตว์ในยุคก่อนประวัติศาสตร์ 356 คน ในความเป็นจริง การศึกษาของเราเปรียบเทียบจีโนมนักล่าสัตว์ในสมัยโบราณที่มีอยู่ทั้งหมด
เป็นอิสระ อิสระ และอิงตามหลักฐาน
ในการศึกษาครั้งที่สองของเราใน Nature Ecology & Evolution เราได้วิเคราะห์จีโนมของนักล่าสัตว์ที่เก็บผลไม้ที่เก่าแก่ที่สุดที่ค้นพบจากทางตอนใต้สุดของสเปน ซึ่งเป็นของคนที่มีชีวิตอยู่เมื่อประมาณ 23,000 ปีก่อน นอกจากนี้เรายังวิเคราะห์ชาวนายุคแรกสามคนที่อาศัยอยู่ประมาณ 6,000 ปีที่แล้วทางตอนใต้ของสเปน สิ่งนี้ทำให้เราสามารถเติมเต็มช่องว่างการสุ่มตัวอย่างที่สำคัญสำหรับภูมิภาคนี้ได้
เมื่อรวมผลลัพธ์จากการศึกษาทั้งสองนี้ เราสามารถอธิบายเรื่องราวที่สมบูรณ์ที่สุดของประวัติศาสตร์มนุษยชาติในยุโรปจนถึงปัจจุบันได้ เรื่องราวนี้รวมถึงเหตุการณ์การย้ายถิ่นฐาน การหลบหนีของมนุษย์จากผลกระทบของยุคน้ำแข็ง เชื้อสายทางพันธุกรรมที่ยาวนาน และประชากรที่สูญหาย
การแทนที่ทางพันธุกรรมหลังยุคน้ำแข็ง
ระหว่าง 32,000 ถึง 24,000 ปีก่อน กลุ่มนักล่าสัตว์ (ที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรม Gravettian ) ได้แพร่หลายไปทั่วทวีปยุโรป ช่วงเวลาวิกฤตนี้จะสิ้นสุดที่ Last Glacial Maximum นี่เป็นช่วงเวลาที่หนาวที่สุดของยุคน้ำแข็งครั้งสุดท้ายในยุโรป และเกิดขึ้นเมื่อ 24,000 ถึง 19,000 ปีที่แล้ว
ข้อมูลของเราแสดงให้เห็นว่าประชากรจากยุโรปตะวันตกเฉียงใต้
(ปัจจุบันคือฝรั่งเศสและไอบีเรีย) และยุโรปกลางและใต้ (ปัจจุบันคืออิตาลีและเช็กเกีย) ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายพันธุกรรมอย่างใกล้ชิด ทั้งสองกลุ่มที่แตกต่างกันนี้กลับเชื่อมโยงกันด้วยอาวุธและศิลปะที่คล้ายคลึงกัน
เราจะเห็นว่าประชากร Gravettian ในยุโรปตอนกลางและตอนใต้ไม่ทิ้งสัญญาณพันธุกรรมไว้เลยหลังจากเกิด Glacial Maximum หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ พวกมันหายไป บุคคลที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมในภายหลัง (เรียกว่า Epigravettian) ไม่ใช่ลูกหลานของ Gravettian ตามที่หนึ่งในผู้เขียนร่วม Nature ของฉัน He Yu พวกเขาเคยเป็น
มีความแตกต่างทางพันธุกรรมจากผู้อาศัยในพื้นที่เดิม สันนิษฐานว่าคนเหล่านี้มาจากคาบสมุทรบอลข่าน มาถึงทางตอนเหนือของอิตาลีก่อนในช่วงเวลาที่เกิดธารน้ำแข็งสูงสุดครั้งสุดท้าย และกระจายตัวลงมาทางใต้จนถึงเกาะซิซิลี
ในยุโรปกลางและยุโรปใต้ ข้อมูลของเราระบุว่าผู้คนที่เกี่ยวข้องกับประชากรเอปิกราเวตตีในคาบสมุทรอิตาลีซึ่งต่อมาได้แพร่กระจายไปทั่วยุโรป เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 14,000 ปีที่แล้ว หลังสิ้นสุดยุคน้ำแข็ง
เราตรวจพบลักษณะทางพันธุกรรมของประชากร Gravettian ทางตะวันตกเฉียงใต้ครั้งแล้วครั้งเล่าในอีก 20,000 ปีข้างหน้าในยุโรปตะวันตก เราเห็นสิ่งนี้เป็นครั้งแรกในลูกหลานสายตรงของพวกเขา (เรียกว่า วัฒนธรรม SolutreanและMagdalenian ) คนเหล่านี้เป็นผู้ลี้ภัยและเจริญรุ่งเรืองในยุโรปตะวันตกเฉียงใต้ในช่วงยุคน้ำแข็ง เมื่อยุคน้ำแข็งสิ้นสุดลง ชาวมักดาเลเนียก็แผ่ขยายออกไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ ย้อนกลับไปยังยุโรป
ที่น่าทึ่งก็คือ ซากศพของชาวโซลูเทรียนอายุ 23,000 ปีจาก Cueva de Malalmuerzo ในสเปนทำให้เราเชื่อมโยงโดยตรงกับมนุษย์สมัยใหม่กลุ่มแรกที่เข้ามาตั้งถิ่นฐานในยุโรป เราสามารถเชื่อมโยงพวกเขากับบุคคลอายุ 35,000 ปีจากเบลเยียม และจากนั้นไปยังนักล่าสัตว์ที่อาศัยอยู่ในยุโรปตะวันตกเป็นเวลานานหลังจากจุดสูงสุดของธารน้ำแข็งครั้งสุดท้าย
ระดับน้ำทะเลในช่วงยุคน้ำแข็งลดต่ำลง ทำให้อยู่ห่างจากปลายสุดของสเปนถึงแอฟริกาเหนือเพียง 13 กิโลเมตร อย่างไรก็ตาม เราสังเกตว่าไม่มีความเชื่อมโยงทางพันธุกรรมระหว่างบุคคลในภาคใต้ของสเปนและภาคเหนือของโมร็อกโกเมื่อ 14,000 ปีที่แล้ว สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าในขณะที่ประชากรยุโรปถอยร่นลงใต้ในช่วงยุคน้ำแข็ง แต่พวกเขาก็หยุดอย่างน่าประหลาดใจก่อนที่จะถึงแอฟริกาเหนือ
ผลลัพธ์ของเราแสดงให้เห็นบทบาทพิเศษของคาบสมุทรไอบีเรียในฐานะที่หลบภัยสำหรับมนุษย์ในยุคน้ำแข็ง มรดกทางพันธุกรรมของนักล่าสัตว์จะอยู่รอดในภูมิภาคนี้หลังจากผ่านไปกว่า 30,000 ปี ไม่เหมือนญาติห่างๆ ของพวกเขาที่อยู่ทางตะวันออก
โพสต์ปฏิสัมพันธ์ในยุคน้ำแข็ง
ประมาณ 2,000 ปีหลังจากการสิ้นสุดของยุคน้ำแข็ง มีกลุ่มนักล่าสัตว์ที่รวบรวมความแตกต่างทางพันธุกรรมสองกลุ่มอีกครั้ง มีกลุ่ม “เก่า” ในยุโรปตะวันตกและยุโรปกลาง และกลุ่ม “ใหม่กว่า” ในยุโรปตะวันออก
กลุ่มเหล่านี้ไม่มีหลักฐานการแลกเปลี่ยนทางพันธุกรรมกับประชากรนักล่าสัตว์ทางตะวันตกเฉียงใต้เป็นเวลาประมาณ 6,000 ปีจนกระทั่งประมาณ 8,000 ปีที่แล้ว
ในเวลานี้ การเกษตรและวิถีชีวิตประจำที่เริ่มแพร่กระจายพร้อมกับผู้คนใหม่ๆ จากอนาโตเลียเข้าสู่ยุโรป ทำให้นักล่าสัตว์ต้องล่าถอยไปยังขอบทางตอนเหนือของยุโรป
Credit : สล็อตเว็บตรง100 / ดูหนังฟรี / 50รับ100
