เมื่อสิ้นสุดฤดูกาลการรายงานในไตรมาสที่สามในเดือนตุลาคม ผู้ผลิตทรายน้ำมันรายใหญ่ทั้งสี่ยังคงรายงานระดับผลกำไรสูงสุดเป็นประวัติการณ์ โดยรวมแล้วCenovus , CNRL , Imperial OilและSuncorทำรายได้ 5.8 พันล้านดอลลาร์ในไตรมาสที่สาม และ 23.1 พันล้านดอลลาร์ในช่วง 9 เดือนแรกของปี 2565 ผลตอบแทนจากการลงทุนโดยเฉลี่ยในช่วงเวลาดังกล่าวอยู่ที่เกือบ 25 เปอร์เซ็นต์ อาการสะอึกเล็กน้อยเพียงอย่างเดียวคือการขาดทุนที่รายงานของ Suncorซึ่งส่วนใหญ่เกิด
จากการด้อยค่าที่ไม่ใช่เงินสดจำนวน 3.4 พันล้านดอลลาร์เมื่อ
เทียบกับสินทรัพย์ใน Fort Hills แม้จะมีการลดราคา แต่ Suncor ยังคง ใช้เงิน 1 พันล้านดอลลาร์เพื่อซื้อหุ้นของ Teck Resources ในโครงการทรายน้ำมัน Fort Hills อย่างไรก็ตาม นอกเหนือจากการซื้อกิจการของ Suncor แล้ว บริษัทเหล่านี้ไม่ได้ลงทุนในธุรกิจหลักของตนซ้ำ โบนัสเงินสดนี้มีความหมายต่อผู้บริโภคชาวแคนาดา นโยบายด้านภาษีและค่าภาคหลวงของรัฐบาล และนโยบายด้านสิ่งแวดล้อม
ซึ่งแตกต่างจากอัตราดอกเบี้ยเงินกู้ของธนาคารที่เปลี่ยนแปลงทุก ๆ หกสัปดาห์ชาวแคนาดาที่พึ่งพารถยนต์หรือรถบรรทุกที่ใช้แก๊สเป็นอย่างมากต้องเผชิญกับทางเลือกที่ยากลำบากในการจัดสรรงบประมาณให้สมดุลกับค่าที่อยู่อาศัยที่สูงขึ้น
อัตราเงินเฟ้อปีต่อปีสำหรับน้ำมันเบนซินในเดือนตุลาคม 2565 อยู่ที่ร้อยละ 17.8 ดัชนีต้นทุนการเปลี่ยนทดแทนของเจ้าของบ้าน ซึ่งเป็นตัวแทนของราคาบ้านใหม่ เพิ่มขึ้นร้อยละ 6.9 ต้นทุนดอกเบี้ยจำนองเพิ่มขึ้นร้อยละ 11.4 จากปีที่แล้วซึ่งเป็นการเพิ่มขึ้นสูงสุดนับตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ 2534
ผู้ขับขี่รถยนต์เติมน้ำมันที่สถานีบริการน้ำมัน Esso หลังจากราคาน้ำมันเบนซินธรรมดา 1 ลิตรแตะระดับสูงสุดใหม่ที่ 2.40 ดอลลาร์ในแวนคูเวอร์ในเดือนตุลาคม 2565 THE CANADIAN PRESS/Darryl Dyck
ชาวแคนาดาที่มียานพาหนะส่วนบุคคล ผู้ที่พึ่งพาก๊าซธรรมชาติเพื่อให้ความร้อน และผู้ที่มีภาระจำนองอยู่ภายใต้ความเครียดอย่างมาก รัฐออนแทรีโอและอัลเบอร์ตาได้ลดภาษีน้ำมันลง แต่สิ่งเหล่านี้เป็นมาตรการทางการเมืองระยะสั้นที่สนับสนุนอุตสาหกรรมเชื้อเพลิงฟอสซิลโดยการรักษาความต้องการใช้ก๊าซและดีเซล
หุ้นส่วนใหญ่ของบริษัทน้ำมันที่ใหญ่ที่สุดในแคนาดาถือโดยนักลงทุน
สถาบัน นักลงทุนสถาบันในแคนาดาเหล่านี้ เช่น TD Investment Management ถือหุ้นตั้งแต่ 3% ของหุ้น Imperial จนถึงเกือบ 20% ของหุ้น CNRL
บิ๊กออยล์ไม่นำกำไรไปลงทุนซ้ำ
ในช่วงเก้า เดือนแรกของปี 2565 มีการจ่ายเงินปันผล 6.7 พันล้านดอลลาร์โดย CNRL เกือบสองในสาม ในช่วงเวลาเดียวกัน มีการซื้อหุ้นคืนจำนวน 15.6 พันล้านดอลลาร์ การซื้อหุ้นคืนเหล่านี้ให้รางวัลแก่ผู้ถือหุ้นเนื่องจากการลดจำนวนหุ้นที่ค้างชำระหมายถึงกำไรต่อหุ้นที่สูงขึ้นสำหรับผู้ถือหุ้น
การซื้อคืนเหล่านี้ยังส่งสัญญาณให้ตลาดทราบว่าคณะกรรมการและผู้บริหารของบริษัทรู้สึกว่าการซื้อเหล่านี้เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการจัดการเงินทุนและกระแสเงินสด ที่สำคัญยังหมายความว่าบริษัทไม่ได้ลงทุนเพื่อเพิ่มหรือรักษากระแสเงินสดจากการดำเนินงาน
นอกเหนือจากการซื้อคืนหุ้นและเงินปันผลแล้ว Cenovus, CNRL, Imperial Oil และ Suncor ได้ร่วมกันชำระหนี้มูลค่า 10,000 ล้านดอลลาร์ จากงบการเงินของพวกเขา ฉันประเมินว่ากระแสเงินสดที่มีอยู่ 32.5 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ ไม่ได้ถูกนำไปลงทุนในธุรกิจซ้ำ ในความเป็นจริง ในช่วงปี 2565 ค่าเสื่อมราคา การลดลง และค่าตัดจำหน่ายของบริษัททั้งสี่ ซึ่งวัดต้นทุนที่ไม่ใช่เงินสดของอายุสินทรัพย์ เกินกว่าเงินลงทุนประมาณ 1.5 พันล้านดอลลาร์
ตามรายงานของ ARC Energy Research Instituteในปี 2558 กระแสเงินสดหลังหักภาษีของอุตสาหกรรมแคนาดาอยู่ที่ 30,000 ล้านดอลลาร์ และ 55,000 ล้านดอลลาร์ถูกนำไปลงทุนใหม่ในการผลิตแบบเดิมและการผลิตน้ำมันดิน ในปี 2565 ด้วยกระแสเงินสดหลังหักภาษีโดยประมาณที่ 1.52 แสนล้านดอลลาร์ สถาบันวิจัยพลังงาน ARC ประเมินว่ามีเพียง 3.2 หมื่นล้านดอลลาร์และ 10 พันล้านดอลลาร์เท่านั้นที่จะถูกนำกลับไปลงทุนใหม่ในการผลิตแบบเดิมและการผลิตน้ำมันดินตามลำดับ
รัฐบาลได้รับประโยชน์
รัฐบาลกลางและอัลเบอร์ตากำลังเพลิดเพลินกับโบนันซ่าเนื่องจากภาษีกำไรและค่าสิทธิที่สูงขึ้น ฉันประเมินว่าบิ๊กโฟร์จ่ายค่าลิขสิทธิ์ให้กับรัฐบาลท้องถิ่นประมาณ 15.2 พันล้านดอลลาร์จนถึงปีนี้
ฉันได้ประเมินว่าบริษัททั้งสี่นี้จะรับผิดชอบอย่างน้อยหนึ่งในสี่ของรายได้ที่มาจากอัลเบอร์ตาเอง (ไม่รวมการโอนของรัฐบาลกลาง) ในปีงบประมาณนี้ จากงบการเงินของบริษัทน้ำมันแต่ละแห่ง ฉันประเมินภาษีของพวกเขาเป็นเปอร์เซ็นต์ของกำไรสุทธิสำหรับงวดนั้น โดยเริ่มจาก 13 เปอร์เซ็นต์สำหรับ Suncor (เนื่องจากการลดมูลค่า) เป็น 36 เปอร์เซ็นต์สำหรับ Cenovus
ซีอีโอบางคนของ Big Four ไม่เคยอายที่จะชี้ว่าพวกเขาจ่ายภาษีและค่าลิขสิทธิ์ให้กับรัฐบาลเป็นจำนวนเท่าใด Tim McKay ประธาน CNRLและผู้นำของ Cenovus และ Imperial Oil ได้เน้นย้ำถึงขนาดของเงินบริจาคที่บริษัทของพวกเขามอบให้กับเงินกองทุนของรัฐบาล
การพึ่งพาค่าลิขสิทธิ์และภาษีของกระทรวงการคลังอัลเบอร์ตาจากบริษัทเพียงสี่แห่งทำให้เกิดปัญหาใหญ่ ดังที่นายกรัฐมนตรีอัลเบอร์ตา แดเนียลล์ สมิธระบุเมื่อปีที่แล้วในเอกสารของ School of Public Policy เมื่อเธอเป็นหัวหน้ากลุ่มองค์กรอัลเบอร์ตา เป็นเรื่องน่าสนใจที่จะเห็นว่า Smith จัดการกับปัญหานี้อย่างไรในงบประมาณเดือนกุมภาพันธ์ปีหน้า
ความรับผิดต่อสิ่งแวดล้อม
ในขณะที่อุตสาหกรรมทรายน้ำมันถอนการลงทุน แต่ก็หวังว่าจะมีผู้เสียภาษีของรัฐบาลกลาง และอาจเป็นไปได้ว่าผู้ที่อยู่ใน รัฐอัลเบอร์ตา ยอมจ่ายค่าใช้จ่ายในการอุดหนุนการดักจับคาร์บอนและการจัดเก็บใต้ดิน การลงทุนนี้ ซึ่งขณะนี้Pathways Alliance สัญญาว่าจะลงทุน 24,000 ล้านดอลลาร์ยังคงเป็นความหวังเดียวของอุตสาหกรรมที่จะดำเนินงานต่อไปในปี 2573
ในขณะเดียวกัน อุตสาหกรรมได้บันทึกหนี้สินการรื้อถอนบ่อน้ำมันและก๊าซ ท่อส่งก๊าซ และสิ่งอำนวยความสะดวกมูลค่า 1.06 หมื่นล้านดอลลาร์ มีบ่อน้ำมันและท่อส่งก๊าซที่ถูกทิ้งร้างหลายพันแห่งในอัลเบอร์ตาเพียงแห่งเดียว
อย่างไรก็ตาม ค่าใช้จ่ายประจำปีของ Big Four เพื่อจัดการกับหนี้สินด้านสิ่งแวดล้อมมีมูลค่าน้อยกว่า 1 พันล้านดอลลาร์และไม่ได้บันทึกแยกต่างหากในงบค่าใช้จ่าย มีช่องว่างที่ชัดเจนระหว่างต้นทุนความเสียหายด้านสิ่งแวดล้อมที่บริษัทเหล่านี้ทำกับจำนวนเงินที่บริษัทเหล่านี้จำเป็นต้องลด
Credit : เว็บแท้ / ดัมมี่ออนไลน์
